Όταν τρέχεις να προλάβεις...

Που να τη βρεις την ομορφιά όταν κάθε βήμα σου γίνεται βιαστικά και με μια δόση απόγνωσης.

Που να βρείς την ομορφιά όταν πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου οτι είσαι ο καλύτερος, όχι γιατί είσαι, αλλά απλά για να επιβιώσεις μέσα στην τρέλα που υπάρχει γύρω σου.

Που να βρείς το κουράγιο να κάνεις κάτι όμορφο πέρα από το δήθεν κυνήγι της ευτυχίας.

Ευτυχώς υπάρχουν κάποια μέρη που ακόμα και σήμερα ζουν σε άλλες εποχές και με άλλους ρυθμούς.

Ευτυχώς που οι άνθρωποι που ζουν εκεί ζουν και αυτοί σε άλλες εποχές.

Και τότε ξαφνικά γυρνάς και βλέπεις γύρω την ομορφιά που όσο και να την κυνηγάς δεν την φτάνεις έσυ ποτέ.

Ευτυχώς που κάποιοι δε ζουν στις μεγάλες πόλεις, ούτε κοντά σε αυτές.

Και είναι ευτυχισμένοι, και είναι απλοί και είναι σίγουροι για τους εαυτούς τους και πάνω από όλα φτιάχνουν την ομορφιά όπως θα έπρεπε να υπάρχει.

MACEDONIA.GR

Όπως αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Γνώμη του Κιλκίς στο τεύχος 173 που κυκλοφόρησε στις 14/03/2008





Κάντε κλικ για να το διαβάσετε είναι σε μορφή αρχείου εικόνας

Pet Shop Boys - Please

Στις 24 Μαρτίου του 1986 κυκλοφορεί ο πρώτος δίσκος των Pet Shop Boys και αμέσως τους κάνει ένα από τα πιο δημοφιλή ποπ συγκροτήματα του πλανήτη. Τραγούδια όπως το West End Girls, το Opportunities (Let's Make Lots Of Money) και το Love Comes Quickly γίνονται αφορμή οι Neil Tennant και Chris Lowe να γίνουν διάσημοι και να αρχίσουν μια καριέρα που κρατάει μέχρι σήμερα και δώσει πάνω από 15 άλμπουμ και remix δίσκους. Ο δίσκος έφτασε στο Νο3 της Αγγλίας και στο Νο7 της Αμερικής και πούλησε σχεδόν 10 εκατομμύρια αντίτυπα μέχρι σήμερα.
Ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασε ο αδερφός μου όταν με κάποιους από τους φίλους του άρχισαν να κάνουν συλλογή βινυλίου χωρίς ακόμα να έχουν πικ-απ.
Η ειρωνία είναι οτι ο δίσκος έχει κυκλφορήσει την ημέρα των γεννεθλείων μου, αλλά αυτό αποτελεί σύμπτωση.
Ένα είναι σίγουρο οτι ακόμα και μετά από 22 χρόνια ακούγεται τουλάχιστον σαν ήτανε χθές.

Δυστυχώς όχι...

Δυστυχώς δεν ήμουνα ποτέ η ιδιαίτερα καλλιτεχνική φλέβα στη ζωή μου και όση έχω αναλώνεται στη γνώμη που έχω για αυτά που ακούω, διαβάζω και βλέπω από τον ευρύτερο καλλιτεχνικό χώρο.
Ίσως η αριστερή πλευρά του εγκεφάλου μου να μη βλέπει καλά τη δεξιά αλλά σίγουρα τουλάχιστον ξέρει οτι υπάρχει.
Δεν μπορώ να πω το ίδιο και όλους εκεί έξω. Πάντα με λύπιζε το γεγονός οτι υπάρχουν συνάθρωποι μας που όσα θαύματα και αν δούν θα τα δούν ως συμπτώσεις, ως τυχαία δηλαδή γεγονότα που απλά έγιναν μέσα σε όλα στη ζωή τους. Άντε και ας πούμε οτι αυτοί έχουν δίκιο και όχι εγώ ή εύχομαι εσείς, ένα θέλω να ρωτήσω...Που βρίσκεται έτσι η ελπίδα τους και που η ομορφιά της ζωής τους, που το γέλιο και ίσως που το κλάμα τους.
Μπορεί να μη "μεγαλώσω" και να μη ηρεμήσω "ποτέ", εύχομαι, όπως μου είμαι κάποτε ο Τάκης, αλλά όταν θα κατεβαίνω τον κατηφορό μου είμαι από τώρα σίγουρος οτι ο ήλιος θα βγαίνει κάθε πρωϊ και το χέρι θα είναι εκεί να με σηκώσει όταν θα πέφτω, κατα τον Πάτερ Γεννάδιο.
Αλλιώς που είναι και πού θα βρώ, και εσείς, το ....... στη ζωή!!!
Δεν έχει γούστο αλλιώς.

Αφιερωμένο στον Ιωάννη Φαχουρίδη τον νεότερο, που ευτυχώς μέχρι τώρα έχει το μυαλό που θα ήθελαν να έχουν δέκα ενήλικες άνδρες.

"Walk the Walk"

το i pod με αποζημιώνει με τα παρακάτω:

Paris Sunrise #7 - Ben Harper & The Innocent Criminals
Charmer - Kings Of Leon
C'est la vie - Greg Lake
Into The Deep - Kula Shaker
Without You - Kubb
My People - Angie Stone
Dare - Gorillaz

Και εγώ σας ευχαριστώ με την παρακάτω:

"Απλά Μαθηματικά" Θεσσαλονίκη 06/03/2008