Τελείωσε την εργασία της με 10 παρακαλώ και την Παρασκευή με το καλό ορκίζεται η μις. Το θέμα καλό και το αποτέλεσμα ακόμα καλύτερο. Οι καθηγητές ενθουσιασμένοι και εγώ το ίδιο.
Σου εύχομαι καλή σταδιοδρομία.
Σου εύχομαι δύναμη στην επαγγελματική σου ζωή.
Να μη απογοητεύτεις ποτέ.
Να προσέχεις τα λόγια και τα γραπτά σου.
Να δίνεις προσοχή σα να ήταν τα θέματα που γράφεις προσωπικά.
Να μην βγιάζεσαι να αποφασίζεις πιο είναι το σωστό και πιο το λάθος.
Να κοιτάς τα προβλήματα από όλες τις πλευρές.
Να ενημερώνεσαι πάντα.
Να νιώθεις χαρά την ώρα που δουλεύεις.
Να μην αφήσεις κανένα να απαξιόσει την εργασία σου.
Να σέβεσαι την εργασία των άλλων, όσο ασήμαντη και απλή φαντάζει στους πολλούς.
Να γνωρίζεις οτι τα πάντα στη ζωή είναι συλλογική προσπάθεια.
Να λες μπράβο σε αυτούς που το δικαιούνται.
Να είσαι απλή πάντα και ποτέ απόμακρη.
Να είσαι γλυκομίλητη και ευγενική.
Να λες καλημέρα όταν απαντάς στο τηλέφωνο.
Να ξέρεις οτι και ο άλλος θα είναι κουρασμένος.
Να κάνεις διάλλειμα για καφέ τουλάχιστον 5 λεπτά ανά ώρα!
Να είσαι δεκτική είτε είσαι δ/ντρια είτε υπάλληλος.
Και πάνω από όλα να μη ξεχνάς να αγαπάς αυτούς που είναι δίπλα σου γιατί και αυτοί αγαπάνε εσένα.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια Πάολα.
Tuesday, July 17, 2007
Wednesday, July 11, 2007
ΣΥΓΝΩΜΗ
Ξέχασα να ζητήσω συγνώμη από το κουνουπάκι που σκότωσα χθες αλλά μου είχε πιεί όλο το αίμα εδώ και δύο μέρες, τί να έκαμνα ο χριστιανός.
Δεν άντεξα αλλό και στις 4 το βράδυ το πάτησα. Το τί έχω να ακούσω για το αίμα στο τοίχο είναι άλλου παπά ευαγγέλιο...
Δεν άντεξα αλλό και στις 4 το βράδυ το πάτησα. Το τί έχω να ακούσω για το αίμα στο τοίχο είναι άλλου παπά ευαγγέλιο...
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Σήμερα μπορώ να πω ότι με έπιασε το καλοκαίρι για τα καλά. Θέλω να κάνω μπάνιο και αράξω σε μια παραλία και να μη σκέφτομαι τίποτα, μιας και δόξα το Θεό τις τελευταίες εβδομάδες έχω πολλά να σκέφτομαι.
Κανά μισάωρο χαζεύω τη Λέσβο και μπορώ να πω ότι ο μόνος μου ενδοιασμός είναι ότι και πέρσι είχα πάει σε μεγάλο νησί( Κεφαλονιά ). Πολλά τα χιλιόμετρα που κάνεις και η κούραση αντίστοιχα μεγάλη. Η αλήθεια είναι όμως ότι δε βαριέσαι και κάθε μέρα είναι διαφορετική.
Αν θα πάω θα προσπαθήσω να μη τριγυρνάω και πολύ. Θέλω θάλασσα και πάλι θάλασσα, ξεκούραση και ύπνο ατελείωτο. Βρήκα κανά δύο ξενοδοχεία καλά και τώρα θα ψάξω να δω αν βολεύει με εισιτήρια κ.λ.π. Αν βρω θα κλείσω αεροπλάνο.
Όνειρα θερινής νυχτός; Θα δείξει.
Το είναι μου δεν αντέχει άλλο στο ηπειρωτικό Κιλκίς, μέσα μου ο νησιώτης με κοιτάει με αγωνία και με παρακινεί. Φύγε, φύγε…
Τι κάνω εδώ ένας θεός ξέρει.
Το ξέρω ότι πολλές φορές να λεγόμενα μου είναι πολύ προσωπικά και όχι γενικού ενδιαφέροντος αλλά ο καινούργιος μου ψυχολόγος, mister blog, βοηθάει που και που για να ξεσπάω τις σκέψεις μου.
Ε ρε τι θα πάθαινα αν ζούσα στην Αθήνα, μέσα στο άγχος και το κακό. Φίλε μου Νίκο κουράγιο. Θα είχα λαλήσει, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Σας γράφω και ένα τραγουδάκι να ψάξετε να το βρείτε και αν μπορέσετε δείτε και τους στίχους ή κανά video clip στο you tube αξίζει το κόπο.
Heavyweight Champion of the World- Reverend and the makers
Ακούστε και το,
Worried about Ray – The Hoosiers
Κατά τα αλλά μπείτε στο επίσημο site του Αγγλικού chart και θα δείτε διάφορα.
Η αλήθεια είναι ότι η προηγούμενη εβδομάδα ήταν από τις καλύτερες της χρονιάς. Το Νο1 μας χαλάει λίγο αλλά τι να κάνεις έτσι είναι η ποπ, και λίγος χαβαλές χρειάζεται.
Φιλιά σε όλους…
Κανά μισάωρο χαζεύω τη Λέσβο και μπορώ να πω ότι ο μόνος μου ενδοιασμός είναι ότι και πέρσι είχα πάει σε μεγάλο νησί( Κεφαλονιά ). Πολλά τα χιλιόμετρα που κάνεις και η κούραση αντίστοιχα μεγάλη. Η αλήθεια είναι όμως ότι δε βαριέσαι και κάθε μέρα είναι διαφορετική.
Αν θα πάω θα προσπαθήσω να μη τριγυρνάω και πολύ. Θέλω θάλασσα και πάλι θάλασσα, ξεκούραση και ύπνο ατελείωτο. Βρήκα κανά δύο ξενοδοχεία καλά και τώρα θα ψάξω να δω αν βολεύει με εισιτήρια κ.λ.π. Αν βρω θα κλείσω αεροπλάνο.
Όνειρα θερινής νυχτός; Θα δείξει.
Το είναι μου δεν αντέχει άλλο στο ηπειρωτικό Κιλκίς, μέσα μου ο νησιώτης με κοιτάει με αγωνία και με παρακινεί. Φύγε, φύγε…
Τι κάνω εδώ ένας θεός ξέρει.
Το ξέρω ότι πολλές φορές να λεγόμενα μου είναι πολύ προσωπικά και όχι γενικού ενδιαφέροντος αλλά ο καινούργιος μου ψυχολόγος, mister blog, βοηθάει που και που για να ξεσπάω τις σκέψεις μου.
Ε ρε τι θα πάθαινα αν ζούσα στην Αθήνα, μέσα στο άγχος και το κακό. Φίλε μου Νίκο κουράγιο. Θα είχα λαλήσει, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Σας γράφω και ένα τραγουδάκι να ψάξετε να το βρείτε και αν μπορέσετε δείτε και τους στίχους ή κανά video clip στο you tube αξίζει το κόπο.
Heavyweight Champion of the World- Reverend and the makers
Ακούστε και το,
Worried about Ray – The Hoosiers
Κατά τα αλλά μπείτε στο επίσημο site του Αγγλικού chart και θα δείτε διάφορα.
Η αλήθεια είναι ότι η προηγούμενη εβδομάδα ήταν από τις καλύτερες της χρονιάς. Το Νο1 μας χαλάει λίγο αλλά τι να κάνεις έτσι είναι η ποπ, και λίγος χαβαλές χρειάζεται.
Φιλιά σε όλους…
Friday, July 06, 2007
ΤΟ ΧΩΡΑΦΙ
Περπατούσα γρήγορα μιας και το βράδυ είχε πέσει και τα σκυλιά συνήθως τρέχουν ανεξέλεχτα μετά τη δύση του ήλιου. Δε ξέρω αν είναι ο αρχέγονος φόβος των γονιδίων της εξέλιξης μας ή οι κουβέντες της σοφής μητέρας μου αλλά πάντα με κυρίευε ο συγκεκριμένος φόβος. Πόσο μάλλον σε ένα δρόμο σκοτεινό και γεμάτο δέντρα από τη μια και την άλλη πλευρά. Ο αέρας και μόνο έφτανε να σου σηκώσει την τρίχα κάγκελο, πόσο μάλλον όλες οι άλλες σκέψεις.
Στο μυαλό μου θυμόμουνα εκείνο το καλοκαίρι που μόνος σε μια παραλία του Πλαταμώνα έκανα το ίδιο και δεν είχα φόβο αν και 16 χρόνων. Η τόλμη της νιότης το λένε οι μεγαλύτεροι. Τότε γιατί δεν είχα τρόμο, γιατί δεν είχα όλες αυτές τις μακάβριες ιδέες που έχω τώρα.Θυμάστε τί έλεγε στο matrix, "η άγνοια είναι ευτυχία". Αυτό είναι, τώρα δεν έχω άγνοια, μεγάλωσα και μαζί μου μεγάλωσαν και οι σκέψεις μου. Όχι ότι έχω να χάσω τώρα κάτι περισσότερο αν με αρπάξει κανάς κοφτερός κυνόδοντας, και τότε είχα πόδια και μάλιστα πιο αδύνατα. Το μόνο που άλλαξε είναι τα 18 χρόνια που πέρασαν πάνω από την πλάτη μου.
Συνέχισα πάντως ακάθεκτος αν και εδώ που τα λέμε άνοιξα το βήμα μου πιο πολύ. Έπρεπε να φτάσω στο παλιό σπίτι και να ανάψω το φως, να δω αν είχαν όλοι φύγει ή αν με περίμεναν ακόμα. Μετά πως θα έκανα άλλα 10 χιλιόμετρα μόνος. Στη σκέψη και μόνο άρχισα να τρέχω. Τώρα ήμουν σίγουρος ότι άκουγα και τα σκυλιά ξοπίσω μου. Με κάθε βήμα ένιωθα την ανάσα τους πάνω στο σβέρκο μου. Πολλές φορές γύριζα και έριχναν κλεφτές ματιές, αλλά πέρα από τις σκιές των δέντρων δεν έβλεπα τίποτα άλλο. Το ήξερα οτι και μόνο στην ιδέα άκουγα γαυγίσματα, τα πόδια μου όμως δεν υπάκουγαν και πήγαιναν ολοένα και πιο γρήγορα. Το στήθος πήγαινε να σπάσει, τώρα ήμουν σχεδόν σίγουρος οτι μύριζα και τη βρώμα τους.
Δεν άντεξα άλλο και άρχισα να τρέχω πραγματικά, μπορεί ίσως και να φώναζα σα τις τρελές γκόμενες στα δήθεν θρίλερ, αλλά δε με ένοιαζε, ήθελα να φτάσω στο σπίτι, να μπω στο φως.
Η αλήθεια είναι οτι δε θυμάμαι πότε άνοιξα την παλιά αυλόπορτα, ούτε πότε ξεκλείδωσα, θα πρέπει να είχα λιποθυμήσει από το φόβο.
Τον ήλιο τον κατάλαβα πάντως που με έκαιγε το πρόσωπο. Τί και αν δεν τους είχα προλάβει, τί και αν είχαν φύγει χωρίς εμένα εγώ ένιωθα καλά είχα να κάνω άλλα δέκα χιλιόμετρα και ευτυχώς ήταν μέρα, την μέρα τα σκυλιά δεν έρχονται ανεξέλεχτα.
Η μοναδική στεναχώρια μου ήταν πως σαν έφτανα στο χωράφι πως θα περνούσα απέναντι με ένα μπατζάκι.
Στο μυαλό μου θυμόμουνα εκείνο το καλοκαίρι που μόνος σε μια παραλία του Πλαταμώνα έκανα το ίδιο και δεν είχα φόβο αν και 16 χρόνων. Η τόλμη της νιότης το λένε οι μεγαλύτεροι. Τότε γιατί δεν είχα τρόμο, γιατί δεν είχα όλες αυτές τις μακάβριες ιδέες που έχω τώρα.Θυμάστε τί έλεγε στο matrix, "η άγνοια είναι ευτυχία". Αυτό είναι, τώρα δεν έχω άγνοια, μεγάλωσα και μαζί μου μεγάλωσαν και οι σκέψεις μου. Όχι ότι έχω να χάσω τώρα κάτι περισσότερο αν με αρπάξει κανάς κοφτερός κυνόδοντας, και τότε είχα πόδια και μάλιστα πιο αδύνατα. Το μόνο που άλλαξε είναι τα 18 χρόνια που πέρασαν πάνω από την πλάτη μου.
Συνέχισα πάντως ακάθεκτος αν και εδώ που τα λέμε άνοιξα το βήμα μου πιο πολύ. Έπρεπε να φτάσω στο παλιό σπίτι και να ανάψω το φως, να δω αν είχαν όλοι φύγει ή αν με περίμεναν ακόμα. Μετά πως θα έκανα άλλα 10 χιλιόμετρα μόνος. Στη σκέψη και μόνο άρχισα να τρέχω. Τώρα ήμουν σίγουρος ότι άκουγα και τα σκυλιά ξοπίσω μου. Με κάθε βήμα ένιωθα την ανάσα τους πάνω στο σβέρκο μου. Πολλές φορές γύριζα και έριχναν κλεφτές ματιές, αλλά πέρα από τις σκιές των δέντρων δεν έβλεπα τίποτα άλλο. Το ήξερα οτι και μόνο στην ιδέα άκουγα γαυγίσματα, τα πόδια μου όμως δεν υπάκουγαν και πήγαιναν ολοένα και πιο γρήγορα. Το στήθος πήγαινε να σπάσει, τώρα ήμουν σχεδόν σίγουρος οτι μύριζα και τη βρώμα τους.
Δεν άντεξα άλλο και άρχισα να τρέχω πραγματικά, μπορεί ίσως και να φώναζα σα τις τρελές γκόμενες στα δήθεν θρίλερ, αλλά δε με ένοιαζε, ήθελα να φτάσω στο σπίτι, να μπω στο φως.
Η αλήθεια είναι οτι δε θυμάμαι πότε άνοιξα την παλιά αυλόπορτα, ούτε πότε ξεκλείδωσα, θα πρέπει να είχα λιποθυμήσει από το φόβο.
Τον ήλιο τον κατάλαβα πάντως που με έκαιγε το πρόσωπο. Τί και αν δεν τους είχα προλάβει, τί και αν είχαν φύγει χωρίς εμένα εγώ ένιωθα καλά είχα να κάνω άλλα δέκα χιλιόμετρα και ευτυχώς ήταν μέρα, την μέρα τα σκυλιά δεν έρχονται ανεξέλεχτα.
Η μοναδική στεναχώρια μου ήταν πως σαν έφτανα στο χωράφι πως θα περνούσα απέναντι με ένα μπατζάκι.
Tuesday, July 03, 2007
THE FISHER KING
Για να μην ξεχνιόμαστε ποτέ!!!
The Story of the Fisher King
--------------------------------------------------------------------------------
It begins when the king is a boy. He has to spend a night alone in the forest, to prove his courage so he can become a king. And while he's spending the night alone, he is visited by a sacred vision. Out of the fire, appears the Holy Grail. A symbol of Gods divine grace.
And a voice said to the boy: "You shall be keeper of the grail, so that it may heal the hearts of men."
But the boy was blinded by greater visions of a life filled with power and glory and beauty. And in his state of radical amazement, he felt for a brief moment not like a boy, but invincible. Like God. So he reached into the fire to take the grail, but the grail vanished, leaving him with his hand in the fire to be terribly wounded.
Now, as this boy grew older, his wound grew deeper, until one day, life, for him, lost it's reason. He had no faith in any man, not even himself. He couldn't love or feel loved. He was sick with the experience. He began to die.
One day, a fool wandered into the castle and found the king alone. And being a fool, he was simple minded; he didn't see a king, he only saw a man alone and in pain.
And he asked the king; "what ails you, friend?"
And the king replied; "I'm thirsty, I need some water to cool my throat."
So, the fool took a cup from besides his bed, filled it with water and handed it to the king. As the king began to drink, he realised his wound was healed. He looked in his hands and there was the Holy Grail; that which he sought all of his life.
He turned to the fool and asked in amazement: "How could you find that, which my brightest and bravest could not?"
And the fool replied: "I don't know. I only know that you were thirsty."
Και για συμπλήρωμα!!!
ΚΙΠΛΙΝΓΚ
Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη
Κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό
Αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία
Κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό
Αν μπορείς με μια να παίξεις κάθε τι που έχεις κερδίσει
Στην καταστροφή ν΄αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση
Αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα σώμα και καρδιά
Αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά
Αν μπορείς στην καταιγίδα να μην χάνεις την ελπίδα
Και αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σε έχουν αδικήσει
Αν μπορέσεις το όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου
Κι αν μπορέσεις να αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει
Αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στη χαρά και στην οδύνη
αν η πίστη στη ψυχή σου μπρος σε τίποτα δε σβήνει
αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δε χάνεις
αν μπορέσεις να χωνέψεις πώς μια μέρα θα πεθάνεις
αν ποτέ δε σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί
αν στα ψέματα των άλλων δε λες ψέματα κι εσύ
αν μπορείς να μη θυμώνεις αλλά μήτε και να κλαις
όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις
αν μπορείς με ηρεμία δίχως ή δυσφορία
και τα ίδια σου τα λόγια να τα ακούς παραλλαγμένα
αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ‘ναι μία δημιουργία
και ποτέ σου να μη μένεις με τα χέρια σταυρωμένα
αν οι φίλοι κι οι εχθροί σου δε μπορούν να σε πληγώσουν
αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δε σου σηκώνουν
αν τους πάντες λογαριάζεις , μα …κανέναν χωριστά
αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά
Ε!!! ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΟΤΕ …
Θα μπορέσεις να απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου
Θα ‘σαι άνθρωπος ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ, ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΓΗ ΘΑ΄ ΝΑΙ
ΔΙΚΗ ΣΟΥ!!!!
The Story of the Fisher King
--------------------------------------------------------------------------------
It begins when the king is a boy. He has to spend a night alone in the forest, to prove his courage so he can become a king. And while he's spending the night alone, he is visited by a sacred vision. Out of the fire, appears the Holy Grail. A symbol of Gods divine grace.
And a voice said to the boy: "You shall be keeper of the grail, so that it may heal the hearts of men."
But the boy was blinded by greater visions of a life filled with power and glory and beauty. And in his state of radical amazement, he felt for a brief moment not like a boy, but invincible. Like God. So he reached into the fire to take the grail, but the grail vanished, leaving him with his hand in the fire to be terribly wounded.
Now, as this boy grew older, his wound grew deeper, until one day, life, for him, lost it's reason. He had no faith in any man, not even himself. He couldn't love or feel loved. He was sick with the experience. He began to die.
One day, a fool wandered into the castle and found the king alone. And being a fool, he was simple minded; he didn't see a king, he only saw a man alone and in pain.
And he asked the king; "what ails you, friend?"
And the king replied; "I'm thirsty, I need some water to cool my throat."
So, the fool took a cup from besides his bed, filled it with water and handed it to the king. As the king began to drink, he realised his wound was healed. He looked in his hands and there was the Holy Grail; that which he sought all of his life.
He turned to the fool and asked in amazement: "How could you find that, which my brightest and bravest could not?"
And the fool replied: "I don't know. I only know that you were thirsty."
Και για συμπλήρωμα!!!
ΚΙΠΛΙΝΓΚ
Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη
Κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό
Αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία
Κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό
Αν μπορείς με μια να παίξεις κάθε τι που έχεις κερδίσει
Στην καταστροφή ν΄αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση
Αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα σώμα και καρδιά
Αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά
Αν μπορείς στην καταιγίδα να μην χάνεις την ελπίδα
Και αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σε έχουν αδικήσει
Αν μπορέσεις το όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου
Κι αν μπορέσεις να αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει
Αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στη χαρά και στην οδύνη
αν η πίστη στη ψυχή σου μπρος σε τίποτα δε σβήνει
αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δε χάνεις
αν μπορέσεις να χωνέψεις πώς μια μέρα θα πεθάνεις
αν ποτέ δε σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί
αν στα ψέματα των άλλων δε λες ψέματα κι εσύ
αν μπορείς να μη θυμώνεις αλλά μήτε και να κλαις
όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις
αν μπορείς με ηρεμία δίχως ή δυσφορία
και τα ίδια σου τα λόγια να τα ακούς παραλλαγμένα
αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ‘ναι μία δημιουργία
και ποτέ σου να μη μένεις με τα χέρια σταυρωμένα
αν οι φίλοι κι οι εχθροί σου δε μπορούν να σε πληγώσουν
αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δε σου σηκώνουν
αν τους πάντες λογαριάζεις , μα …κανέναν χωριστά
αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά
Ε!!! ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΟΤΕ …
Θα μπορέσεις να απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου
Θα ‘σαι άνθρωπος ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ, ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΓΗ ΘΑ΄ ΝΑΙ
ΔΙΚΗ ΣΟΥ!!!!
Subscribe to:
Posts (Atom)