THE FISHER KING

Για να μην ξεχνιόμαστε ποτέ!!!

The Story of the Fisher King

--------------------------------------------------------------------------------
It begins when the king is a boy. He has to spend a night alone in the forest, to prove his courage so he can become a king. And while he's spending the night alone, he is visited by a sacred vision. Out of the fire, appears the Holy Grail. A symbol of Gods divine grace.
And a voice said to the boy: "You shall be keeper of the grail, so that it may heal the hearts of men."

But the boy was blinded by greater visions of a life filled with power and glory and beauty. And in his state of radical amazement, he felt for a brief moment not like a boy, but invincible. Like God. So he reached into the fire to take the grail, but the grail vanished, leaving him with his hand in the fire to be terribly wounded.

Now, as this boy grew older, his wound grew deeper, until one day, life, for him, lost it's reason. He had no faith in any man, not even himself. He couldn't love or feel loved. He was sick with the experience. He began to die.

One day, a fool wandered into the castle and found the king alone. And being a fool, he was simple minded; he didn't see a king, he only saw a man alone and in pain.

And he asked the king; "what ails you, friend?"

And the king replied; "I'm thirsty, I need some water to cool my throat."

So, the fool took a cup from besides his bed, filled it with water and handed it to the king. As the king began to drink, he realised his wound was healed. He looked in his hands and there was the Holy Grail; that which he sought all of his life.

He turned to the fool and asked in amazement: "How could you find that, which my brightest and bravest could not?"

And the fool replied: "I don't know. I only know that you were thirsty."

Και για συμπλήρωμα!!!

ΚΙΠΛΙΝΓΚ

Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη
Κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό
Αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία
Κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό
Αν μπορείς με μια να παίξεις κάθε τι που έχεις κερδίσει
Στην καταστροφή ν΄αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση
Αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα σώμα και καρδιά
Αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά
Αν μπορείς στην καταιγίδα να μην χάνεις την ελπίδα
Και αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σε έχουν αδικήσει
Αν μπορέσεις το όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου
Κι αν μπορέσεις να αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει
Αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στη χαρά και στην οδύνη
αν η πίστη στη ψυχή σου μπρος σε τίποτα δε σβήνει
αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δε χάνεις
αν μπορέσεις να χωνέψεις πώς μια μέρα θα πεθάνεις
αν ποτέ δε σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί
αν στα ψέματα των άλλων δε λες ψέματα κι εσύ
αν μπορείς να μη θυμώνεις αλλά μήτε και να κλαις
όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις
αν μπορείς με ηρεμία δίχως ή δυσφορία
και τα ίδια σου τα λόγια να τα ακούς παραλλαγμένα
αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ‘ναι μία δημιουργία
και ποτέ σου να μη μένεις με τα χέρια σταυρωμένα
αν οι φίλοι κι οι εχθροί σου δε μπορούν να σε πληγώσουν
αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δε σου σηκώνουν
αν τους πάντες λογαριάζεις , μα …κανέναν χωριστά
αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά
Ε!!! ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΟΤΕ …
Θα μπορέσεις να απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου
Θα ‘σαι άνθρωπος ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ, ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΓΗ ΘΑ΄ ΝΑΙ
ΔΙΚΗ ΣΟΥ!!!!