Καλημέρα και χρόνια πολλά Γρηγόρη.
25 του μήνα σήμερα ο 105.5 παίζει primal scream.
Όλη τη βδομάδα βλέπω σειρές αμερικάνικες.
Είδα την πρώτη σεζόν του my name is erl(i 'm just trying to be a better person) και από χθές βλέπω τα επισόδεια του joy.
Κάθε μεσημέρι που γυρνάω από το γραφείο και επειδή δεν έχω να κάνω κάτι τρελό- ξάπλα στο δωμάτιο μου και dvd.
Έχω λειώσει για τα καλά.
Άσε που δε χρειάζεται να σκέφτεσαι και πολύ για να τα δείς
και που και που αυτό είναι καλό για την ψυχική μου υγεία.
Linger για τη συνέχεια...
You know i am such a fool for you...
Στα χρόνια που έχουν περάσει από το σχολείο μέρχι τη σημερινή μου δουλειά ήμουν πάντα λίγο στην απ' έξω όσον αφορά τα κοτσομπολιά και τις παράξενες καταστάσεις που συνέβαιναν τριγύρω μου. Δεν ξέρω αν έγω είμαι παράξενος ή αν απλά τα εύρισκα αυτά όλα βαρετά. Πάντα κοιτούσα την δικιά μου δουλειά και όχι των άλλων.
Νομίζω οτι με σημάδεψε για τα καλά το γεγονός όταν σε παιδική ηλικία έμαθα οτι πρέπει να είσαι να είσαι περίεργος για κάποια πράγματα και όχι για όλα.
Αυτό με οδηγούσε ορισμένες φορές να μην συζητάω για τρέχοντα θέματα. Θυμάμαι πως όταν έδινα πανελλήνιες ποτέ δε μιλούσα εκτός σχολείου για τα μαθήματα με αποτέλεσμα όλοι να νομίζουν οτι δε διάβαζα και πολύ. Μερικοί μάλιστα καθηγητές έλεγαν οτι τα έχω φορτώσει στον κόκορα και οτι δε θα περάσω.
Αργότερα θυμάμαι την έκπληξη κάποιου, όταν δούλευα στο εστί, "σοβαρά μιλάς έχεις σπουδάσει", μου είπε λες και έπρεπε να το δίνω κάτι σαν βιογραφικό.
Η αλήθεια είναι οτι είχε πλάκα να σε θεωρούν κάτι άλλο πράγμα που τους οδηγούσε σε άτοπα συμπεράσματα για τον ποιον είχαν απέναντι τους.
Τίποτα δεν είναι δύσκολο και τίποτα ακατόρθωτο μου έλεγαν οι δικοί μου.
Δε θα ξεχάσω την αποριά του νερντ( με την κακή ένοια) συμφοιτητή μου που πάντα έκαμνε οτι ήταν ο πιο έξυπνος του κόσμου, όταν πήρα 8 σε ένα μάθημα ενώ αυτός το πέρασε με 6.
Μετά από καιρό έμαθα οτι είχε περάσει τελευταίος στη σχολή εκείνη τη χρονιά.....
Μάλλον οι σκέψεις αυτές μου φέρνουν στο μυαλό το λάθος που κάνουμε όλοι όταν κρίνουμε κάποιον μόνο από μερικά κοινά γεγονότα που βιώσαμε και όχι από το σύνολο του.
Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω, αν και σέβομαι την εμπειρεία, πως είναι δυνατόν στη δουλειά όλοι να ξέρουν τα πάντα για όλους τους άλλους, ούτε η δομή να ήτανε. Μια φίλη λέει οτι αυτό είναι η κατάσταση του Δημοσίου, η αλήθεια είναι οτι έτσι είναι και οι ελευθέροι επαγγελματίες,γιατί?
Φοβάμαι οτι γινόμαστε λίγο κατίνες παραπάνω από οτι πρέπει...λέτε.
Το να είσαι χαλαρός είναι διαφορετικό από το να το λες οτι είσαι.
Αν το παραπάνω κείμενο δεν βγάζει νόημα για σας, δεν πειράζει, βγάζει για αυτόν που το γράφει.
Φιλιά και συγνώμη.
ΥΓ: SUPER SIZE MY LIFE ONLY PLEASE
2 comments:
M
Μην απορείς Φαχούλη, νομίζω οτι τωρα περισσότερο απο ποτέ στην εποχή δηλαδή του "FAST" η "επιδερμίδα" ειναι το κυριότερο αν όχι το μοναδικό αισθητήριο όργανο που μοιραζόμαστε!
Post a Comment